Okres inicjalny (zwany też początkowy) to okres w historii Andów, trwający w latach 1800-900 p.n.e. W tym czasie zaczęto nawadniać pola nad brzegami Pacyfiku oraz skierowano rzeki przez pustynię. Zwiększył to znacznie obszar ziem uprawnych i zintensyfikowało uprawę roli. Wzniesiono też ogromne ośrodki kultowe w kształcie litery U. Zachowane ruiny znaleziono w: Las Haldas (trzy świątynie, wzniesione na platformach), Kotosh (najstarsza odkryta budowla na terenie Andów: Świątynia Skrzyżowanych Rąk) oraz La Florida (olbrzymia kamienna piramida).
Zaczęto też używać ceramiki (ok. 1750 r.p.n.e.), obrabiać metal, w tym złoto (ok. 1440 r.p.n.e. w Waywaka) oraz uprawiać kukurydzę (w latach 1000-800 p.n.e.). Społeczności rolnicze z pustynnych dolin rzecznych utrzymywały ożywione kontakty handlowe ze społecznościami rybackimi z wybrzeża. Zboże i rośliny strączkowe wymieniano na sól, morskie glony i suszone ryby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz