Drugi Okres Przejściowy to okres w historii starożytnego Egiptu, trwający w latach 1794-1549 p.n.e. Charakteryzuje się on destabilizacją polityczną państwa i rozbiciem dzielnicowym. Podobnie jak poprzedni okres przejściowy, tak i ten jest słabo udokumentowany. Jest więc wiele niejednoznaczności i wątpliwości. W tym też czasie kończy się izolacja kultury egipskiej, a rozpoczyna okres intensywnych kontaktów ze światem zewnętrznym i mieszanie kultur. Spowodowane to było przejęciem władzy nad północnym Egiptem przez Hyksosów (z egipskiego: "władcy obcych krajów"). Była to niejednorodna grupa etniczna, przybyła z terenów Syrii lub Palestyny. Właśnie za ich pośrednictwem Egipcjanie zapoznali się m.in. z wysokiej jakości brązem, łukiem dalekiego zasięgu, dwukołowym rydwanem i końmi. Prawdopodobnie wśród przybyszów był biblijny patriarcha Jakub z całą rodziną, od których pochodzą Izraelici.
XIII dynastia
Rządziła ona prawdopodobnie w latach 1794-1648 p.n.e. Na początku faraonowie rezydowali w Iczi-taui i panowali nad całym Egiptem, a nawet Nubią i Palestyną. Aparat państwowy działał sprawnie. Dlatego część naukowców uważa, że należy ją przypisać do Średniego Państwa. Jednak z czasem zaczęły się ważne procesy dezintegracyjne. Większość faraonów jest znana tylko z imienia. Tylko nielicznych znani są ze swych osiągnięć, głównie budowlanych. Poza Chendżerem, nieznane są miejsca ich pochówków. Tematem dyskusji są nadal lata panowania i kolejność panowania. Prawdopodobnie większość władców panowała zaledwie po kilka lat. Z czasem XIII dynastia traciła kontrolę nad kolejnymi ziemiami, aż pozostały im tylko Teby.
XIV dynastia
Trudno określić czas jej panowania. Prawdopodobnie panowała nad deltą Nilu, a swą siedzibę miała w Ksois. Przejęcie przez nią władzy nad ważną częścią państwa może świadczyć o słabości XIII dynastii. Niektórzy naukowcy wątpią w jej istnienie i identyfikują jej władców z XIII dynastią.
XV dynastia
Panowała ona nad Dolnym i Środkowym Egiptem w latach 1675-1560 p.n.e. Była to pierwsza egipska dynastia wywodząca się z zewnątrz. Zwie się ją również dynastią Wielkich Hyksosów. Ich stolicą zostało Awaris, które było pierwszym zdobytym większym miastem. stamtąd prowadzili ekspansję. Pierwszym hyksoskim władcą był Salitis, który w 1648 r.p.n.e. zdobył Teby, obalił XIII dynastię i koronował się na władcę całego Egiptu. Pod koniec swego panowania musieli walczyć z faraonami z XVII dynastii. Hyksosi zostali wypędzeni z Egiptu ok. 1540 r.p.n.e. Brak jakichkolwiek danych o władcach po 1560 r.p.n.e.
XVI dynastia
Wielu naukowców uważa się, że jest to nie tyle dynastia, co grupa wasalów Hyksosów. Zwana jest ona również dynastią Małych Hyksosów.
XVII dynastia
Panowała ona nad Górnym Egiptem prawdopodobnie w latach 1648-1549 p.n.e. i mogła być kontynuacją XIII dynastii. Rezydowali w Tebach i zachód od miasta była ich nekropolia. Pierwsi faraonowie byli wasalami Hyksosów. Później jednak uzyskali niezależność, aż w końcu faraon Sekenenre Tao II Waleczny (panował prawdopodobnie w latach 1558-1554 p.n.e.) rozpoczął walkę z Hyksosami. Jego syn, Kamose (panował w latach 1554-1549 p.n.e.), był ostatnim władcą dynastii. Odzyskał on niemalże cały Egipt, poza deltą Nilu. Udaremnił nawiązanie kontaktu Hyksosami z Nubijczykami (mieszkającymi na południe od Egiptu), poprzez przechwycenie posłańców.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz