Kultura Wessex

Kultura Wessex to kultura archeologiczna istniejąca w latach ok. 2000-1400 p.n.e. na terenie dzisiejszej środkowej i południowej Anglii. Wiąże się ona z wpływami z terenów północnej Francji.
   Ludność mieszkała w domach na planie koła o średnicy 6-12 m., z pojedynczym przejściem i paleniskiem. Spadzisty dach był wykonany ze słomy, a ściany m.in. z drewna. Hodowano bydło, owce, świnie, konie i gęsi oraz uprawiano jęczmień, żyto i fasolę. Można zauważyć pierwsze oznaki użyźniania gleby, wyjałowionej przez intensywne uprawy w czasie neolitu. Stosowano m.in. nawóz bydlęcy, czy glony. W tym czasie powstały też pierwsze saliny, czyli miejsca gdzie uzyskiwano sól z odparowania wody morskiej.

Stonehenge

     Pierwsze ślady wytopu brązu datuje się na ok. 1800 r.p.n.e., chociaż można spotkać wyroby starsze (kupione od ludów z Kontynentu). Wyrabiano groty włóczni, siekiery, naczynia, naramienniki, sztylety, noże, miecze, biżuterię, czy wyroby sakralne. Początkowo były to wyroby luksusowe, ale z czasem stały się powszechnie dostępne. Przedmioty z brązu można znaleźć m.in. w kompleksie w Stonehenge (zaczęto go budować jednak dużo wcześniej; ludność kultury Wessex widać brała udział w końcowej fazie budowy).
    Początkowo stosowano pochówek szkieletowy, ale z czasem zastąpiła go kremacja. W obydwu wypadkach usypywano kurhany, a groby bogato wyposażano. Dary dla zmarłych pochodziły nie tylko z Brytanii, ale również z importu z całej niemalże Europy (w grobach można znaleźć m.in. bałtycki bursztyn, francuskie wyroby ze złota, czy greckie paciorki i sztylety.