Kultura nordyjska

Kultura nordyjska to kultura epoki brązu, trwająca w latach ok. 2200-400 p.n.e. Istniała ona na terenie południowej Skandynawii i północnych Niemczech. Powstała ona na podstawie kultur: ceramiki sznurowej i grobów jednostkowych.

Wózek z Trudholm

    Ludy tej kultury budowały długie domy. W późniejszych czasach były one podzielone na trzy strefach. Ceramika była słabo rozwinięta pod względem technicznym. Rzadko występuje w nich ornamentyka.
    Przy odlewnictwie wykorzystywano importowany brąz. Wytworzono własny specyficzny styl produkcji metalurgicznej, charakteryzujący się bogatą ornamentyką (np. spirale, pasma, fale). Wytwarzano m.in. siekiery, sztylety, noże,zapinki, miecze, groty oszczepów, hełmy, ale też przedmioty kultu (np. słynny Wózek z Trudholm).
    Początkowo stosowano grzebalny obrządek pogrzebowy. Ciała zmarłych chowano do drewnianych trumnach w odświętnych strojach i z ozdobami i narzędziami kamiennymi, a potem brązowymi. Trumny obstawiano kamieniami, po czym usypywano kurhan. Kurhany tworzyły całe cmentarzyska. w późniejszych czasach stosowano ciałopalenie. Popioły wrzucano jednak do trumny.
    Część grobów znajdowało się w torfowiska. Dzięki temu zachowały się w całości ubrania (a czasem nawet ciała). Mężczyźni nosili krótkie szaty, dochodzące do kolan, pelerynki i czapki. Kobiety nosiły bluzy z rękawami i spódnice, albo spódniczki. Odzież robiona była z wełny, a obuwie ze skóry. Szaty spinane były pasem.
    Kultura nordyjska znana jest też z rytów naskalnych, przestawiających: łodzie, rytuały religijne, wojowników na koniach i w trakcie walki.