Kultura unietycka

Kultura unietycka to kultura archeologiczna epoki brązu, obejmująca tereny Europy Środkowej. Istniała w latach 2300-1600 p.n.e. Powstała pod wpływem neolitycznych kultur: pucharów dzwonowatych i ceramiki sznurowej.  Nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego w Úněticach koło Pragi. 
      Osadnictwo jest słabo poznane. Osady budowano raczej na terenach trudno dostępnych, a łatwych do obrony. Budowano domy drewniane. Na terenie Polski odkryto osadę w Bruszczewie w Wielkopolsce. Była to prawdopodobnie warownia hutników. Znaleziono tam magazyn pełen gotowych wyrobów z brązu. Możliwe, że metalurgię uważano za magię i hutnicy posiadali duży autorytet. Mogło się to oznaczać posiadanie przez nich władzy na pewnym terenie. Wyrabiali oni głównie: sztylety, berła sztyletowe, siekierki, naramienniki, naszyjniki, czy bransolety. 

Jedna z "wielkopolskich piramid"

     Ludność jednak trudniła się przede wszystkim rolnictwem. Produkcja była duża, o czym świadczą jamy i wielkie naczynia, służące do magazynowania nadwyżek, gł. ziarna zbóż i rośliny strączkowe. Są też świadectwa hodowli zwierząt, w tym koni. 
    Zmarłych chowano w kłodach drewnianych lub w obstawach kamiennych w postaci embrionalnej, głową zwróconą ku południu. Groby, zwłaszcza męskie, są wyposażone w różnego rodzaju ozdoby, zwłaszcza z brązu, ale też ze złota i bursztynu. Osoby ważne w danej społeczności chowano pod kurhanami, zwane grobami książęcymi. Ich groby były bardzo bogato wyposażone w ozdoby i narzędzia. Obowiązkowo znajdowały się tam berła sztyletowe. Często znajdowały się tam szkielety koni. Największe skupisko takich kurhanów znajduje się w Łękach Małych w Wielkopolsce. Zwane są one "piramidami wielkopolskimi". Komora grobowa była przykryta warstwami: z gliny, kamieni,a na wierzchu z ziemi.