Okres średniobabiloński

Okres średniobabiloński to okres w historii dolnej Mezopotamii, trwający w latach 1595-1155 p.n.e. (późna epoka brązu). Rozpoczął się on wraz z upadkiem dynastii amoryckiej w wyniku najazdu wosk hetyckich, pod dowództwem Mursilisa I. Po wycofaniu się najeźdźców władzę w Babilonii przejęła III dynastia z Babilonu (zwana też dynastią kasycką). Królowie z tej dynastii należeli do ludu Kasytów.

Ważniejsi władcy:

• Gandasz: założyciel dynastii; był królem lub przywódcą wojskowym Kasytów;
• Kasztiliasz III: najprawdopodobniej pierwszy władca Babilonii z dynastii kasyckiej;
• Ulam-Buriasz: podbił Kraj Nadmorski;
• Kurigalzu I: jeden z wybitniejszych władców kasyckich; uśmierzył bunt w Kraju Nadmorskim, pokonał Elam i zajął Suzę; rozpoczął wiele projektów handlowych w tym nową stolicę: Dur-Kurigalzu;
• Burna-Buriasz II: panował w latach ok. 1359-1332 p.n.e.; prowadził intensywną politykę zagraniczną: m.in. ożenił swego syna Karaindasza z córką Aszura-uballita I, władcy Asyrii;
• Nazi-Bugasz: panował w 1333 r.p.n.e.; władzę przejął w wyniku rewolty; stracił ją w wyniku interwencji asyryjskiej;
• Kurigalzu II: panował w latach ok. 1332-1308 p.n.e.; osadzony został na tronie przez Aszura-uballita I, ale potem walczył przeciw niemu i przegrał; musiał potem oddać część terytoriów; dokonał jednak udanego najazdu na Elam;
• Kasztiliasz IV: panował w latach ok. 1232-1225 p.n.e.; walczył zarówno z Asyrią, jak i Elamem; musiał w końcu uznać zwierzchnictwo Asyrii;
• Adad-szuma-usur: panował w latach 1216-1187 p.n.e.; doszedł do władzy w wyniku przewrotu pałacowego; uniezależnił Babilonię od Asyrii;
• Enlil-nadin-ahi: panował w latach 1157-1155 p.n.e.; przegrał wojnę z Kutir-Nahhunte III, królem Elamu; został pojmany, a jego kraj - złupiony.