Kasyci to starożytny lud nieznanego pochodzenia. Początkowo zamieszkiwali najprawdopodobniej góry Zagros. Później zaczęli jednak osiedlać się na terenie Mezopotamii. Kasytami byli władcy III dynastii z Babilonu. Władzę sprawowali nad południową Mezopotamią, zwaną dzisiaj Babilonią mniej więcej w latach 1550-1155 p.n.e. Przejęli oni kulturę sumeryjsko-akadyjską. W przeciwieństwie do poprzedników władcy kasyccy nie tytułowali się królami Babilonu (czyli państwa-miasta, w którym była ich siedziba), ale Babilonii (czyli całej krainy). Była to znacząca różnica. Uwypukliło to podział Mezopotamii na Asyrię (której Kasytom nigdy nie udało się podbić) i Babilonię. W polityce wewnętrznej opierano się na współplemieńcach i rodzimej arystokracji, pozyskanej nadaniami ziemskimi.
Kasyci posługiwali się językiem kasyckim. Jednak nie znaleziono żadnych tekstów w tym języku. W tym czasie ukształtował się literacki język babiloński z języka akadyjskiego, który uległ wpływom starobabilońskiego. W tym to też języku tworzono dzieła literackie, zarówno w Babilonii, jak i Asyrii, do końca ich istnienia. Językiem kultu cały czas był sumeryjski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz