Kultury mogiłowe

Krąg kultur mogiłowych to grupa kultur archeologicznych istniejąca w środkowej Europie w latach 1700-1200 p.n.e. Nie wiadomo skąd się ludy tych kultur pojawiły. Pewne jest, że ich napływ nie miał charakteru pokojowego. Wiele osad zostało opuszczonych, w tym wiele spalonych. Upadła kultura unietycka i wiele mniejszych kultur gł. z dorzecza środkowego Dunaju.
   Ważniejsze kultury mogiłowe:

• Środkowodunajska kultura mogiłowa (wschodnia Austria i południowe Morawy)
• Karpacka kultura mogiłowa (południowa Słowacja i północno-zachodnie Węgry)
• Kultura przedłużycka (Śląsk, Wielkopolska i wschodnia Brandenburgia). 

Poza tym kultury mogiłowe występowały na terenie dzisiejszych Niemiec i Czech.
    Ludność była w większości koczownicza i nie pozostało zbyt dużo osad. Dopiero z czasem zwiększyła się rola uprawy roli, a co za tym idzie - ustabilizowanie się osadnictwa.
   Ceramika poszczególnych kultur zdecydowanie się różniła. Cechami wspólnymi były m.in.: misy na pustych nóżkach, wazy na pustych i długich nóżkach. Wśród przedmiotów metalowych przeważała broń z brązu: sztylety, miecze, siekierki, czy groty włóczni i oszczepów oraz biżuteria.
    Nazwa kręgu kultur pochodzi od rodzaju grobów. Zmarłych, ubranych w odświętny strój, chowano w pozycji wyprostowanej, nierzadko w trumnach. Groby były bogato wyposażone (kobiety chowano z biżuterią, a mężczyzn z bronią), a potem przysypywano ziemią lub kamieniami, tak że powstawał kurhan. W obrębie jednego kopca jest wiele grobów i pochowani są tam nie tylko członkowie elit. Cmentarzyska to zgrupowania kurhanów, takie jak np. w Łękach Małych w Wielkopolsce.
    Z czasem nastąpiła zmiana w sposobie gospodarowania, trybie życia, czy form pochówków. Część kultur zaniknęła, a inne, jak kultura przedłużycka, weszły w skład kręgu kultur pól popielnicowych.