Mezolit

Mezolit (ok. 11000-4800 r p.n.e.)

Jest to środkowy okres epoki kamienia. Na Bliskim Wschodzie trwał on od 11000-7000 r. p.n.e., zaś w środkowej Europie od 8000-4800 r.p.n.e. Jest to początek holocenu (czyli okresu geologicznego w którym żyjemy) i cały czas trwały zmiany klimatyczne, związane z ociepleniem się klimatu (po ostatnim zlodowaceniu).

Żyzny Półksiężyc

    Okres ten cechuje stopniowe przejście z gospodarki łowiecko-zbierackiej na wytwarzającą. Cały czas podstawowym źródłem pokarmu było zbieractwo, łowiectwo i coraz częściej rybołówstwo. Ludzie zaczęli uprawiać pierwsze rośliny i hodować zwierzęta.
   Powszechnie używano już siekier, a także czółen. Zaczęto wydobycie krzemienia w kopalniach odkrywkowych. Pojawiają się też początki plecionkarstwa i tkactwa. Ludzie cały czas jednak prowadzili koczowniczy tryb życia, budując tylko okresowe osady.
    Pierwsze rolnictwo pojawiło się na terenie tzw. Żyznego Półksiężyca, znajdującego się na terenie Bliskiego Wschodu. Wytworzyły się tam kultury: natufskiej i zarzyjskiej. Ludzie z tych kultur byli łowcami-zbieraczami. Posługiwali się m.in. sierpami, pikami, harpunami, czy motykami. Ludzie zaczęli uprawiać życie osiadłe i ważnym źródłem pokarmu były dzikie zboża. Jednak ok. 10 800 do 9 500 r.p.n.e. nastąpiło krótkie ochłodzenie, zwane młodszym dryasem. Spowodowało ono na Bliskim Wschodzie suszę. Ludzie więc zaczęli uprawiać rolnictwo, by pomóc drogocennym zbożom przetrwać trudny okres. Udomowili oni też pierwsze zwierzę: psa (który wcześniej był tylko oswojony). Odkryto w Izraelu z 10 000 r.p.n.e. groby, w których prócz ludzi, pochowane były również psy. Później ok. 9000 do 8000r.p.n.e. człowiek udomowił owcę i kozę. Korzystano z ich skóry, mięsa i mleka. Ludzie coraz częściej opuszczali jaskinie, by tworzyć stałe osady. Jedną z nich było Jerycho (uważane za najstarsze istniejące miasto), znajdujące się na terenie Palestyny.
  Ogólnie mezolit to okres przejściowy między paleolitem, a neolitem.