Okres średnioasyryjski

Okres średnioasyryjski to okres w historii Asyrii, trwający w latach 1364-935 p.n.e. W tym czasie państwo to dwukrotnie stawało się imperium i silnym bliskowschodnim graczem i dwukrotnie traciło na znaczeniu. Państwo to upadło w wyniku najazdu Aramejczyków.

Wybrani władcy:

zasięg Asyrii na przełomie XII i XI w.p.n.e.

• Aszur-uballit I - panował w latach 1364-1328 p.n.e. Uniezależnił Asyrię od Mitanni i rozciągnął nieco jej granice na północ i wschód od Aszur. Zawarł przymierze z Babilonią, wydając swą córkę za żonę Kara-Indaszowi, synowi króla Burna-Buriasza II. W 1333 r.p.n.e. doszło do rewolty w Babilonie i władzę przejął Nazi Bugasz. Aszur-ubalit I obalił uzurpatora i przywrócił tron dotychczasowej dynastii.
• Enlil-narari - panował w latach 1328-1318 p.n.e. Prowadził wojnę z Babilonią, która nie została rozstrzygnięta.
• Adad-nirari I - panował w latach 1305-1274 p.n.e. Poszerzył wpływy Asyrii kosztem Babilonii i zwasalizował Mitanni. 
• Salmanasar I - panował w latach 1274-1244 p.n.e. W 1270 r.p.n.e. Szattuara II, władca Mitanni, wzniecił antyasyryjskie powstanie. Salmanasar stłumił je,  a Mitanni włączył do Asyrii. Kazał też deportować 14 tys. jeńców do Asyrii. 
• Tukulti-Ninurta I - panował w latach 1244-1207 p.n.e. Złupił hetycką część Syrii.  W 1235 r.p.n.e. złupił Babilonię oraz uprowadził jej władcę, Kasztiliasza IV. Jego następcy byli władcami nieudolnymi, co doprowadziło do upadku znaczenia Asyrii, utraty terytoriów i suwerenności (została wasalem Babilonii).
• Ninurta-apil-Ekur - panował w latach 1191-1179 p.n.e. Był założycielem nowej dynastii. Władzę zdobył dzięki poparciu Babilonii.
• Tiglatpilesar I - panował w latach 1114-1076 p.n.e.  Odpierał ataki wędrownych plemion: Aramejczyków i Frygów. Podbił Syrię i dotarł do Fenicji, którą zwasalizował. W 1107 r.p.n.e. pokonał Babilonię  Za jego następców Asyria znów zaczęła tracić na znaczeniu, w dużej mierze przez nieustanne najazdy Aramejczyków.